به زندان آمد این دریای غمبار
دگر در تو نماند غصه چون خار
سرای شادی و رقص و محبت
به دامانت بریزد گل به کردار
وَرَ حیسیر بُو وا غُصهَ ی تَ یی پِر
بیا که زندانی شد این غم و غصه های فراوانت ( دریای غمت)
نِکا نا مینِ تیکان لَ دِلِی تَ
و دیگر در دلت خار و غصه نخواهد ماند.
گُل و شادِی لَ دامانِی تَ لَ مِهر
و خداگل و شادی و محبت را با کردار و مهربانیت در دامانت خواهد ریخت.
http://ghasemali-rahmani.rozblog.com/
شعر از : قاسمعلی رحمانی
نگاه به یار